Mahcup Kırmızı



sesimiz hasret çığlığı
ezgiler, kambur.
susuz yaşamın hecesini
sarmaşık iklimler kavurur.

Gizler,poyraz maske
yalnızlık ören fundalıkları…

tellerde kuruttuğumuz suçlar yırttı kendimizi.

ne yana baksak,
akrep ısırığı sevgi!
bütün mevsimler kırağı…

kin büyütüyor simli yaşam
mahcup kırmızı bulutlarımız…



safran kokulu hanayda olsam,
gün ışığı ipeğinden perdeler değse sancılarıma,
pencereden umudu çalan şimşekleri tutsam yüreğinden,
fışkırır mı? Eski vicdanların sesi, sevgi!
fışkırır mı? Nakışlansa dostluk, sırma yüzlü ayaza...
Mesarya, yalnızlık eker.
yeşili fırtına çalar.
sarı zamanlar akıtır Beşparmaklar.
küçük deniz ülkem, nemli ağrılar saklar
mağrur yalnızlıklarda.
sıkıca sarar Akdeniz esmer tenini Girne’nin.
çocukluğum damlar kına çiçeğine, tutuşur gözyaşlarım....

Kurşun bulutlar ıslatır yanaklarımı.
bütün zamanlar zakkum suyunda yangın!

Ezgisi mutluluk toplayan
kinsiz yürekler giyinemedi zaman.
Dudakları olmayan barıştı şarkılar
o yüzden büyüyemedi
Okyanus yüzlü çocuklar


miskin ağrılar delmese günün omuzlarını,
içirmesek yarasalara güneşi,
hıçkırır mıydı yıldızlar?

özümüz olsak
kırsak ellerini savaşın.
gül yüzlü zamanlar öpse alnımızdan
tutuşsak sevgiye
insan olsak!
insan,
daha da insan…




Mine Ömer

28 nisan 2006

İzmir