gökyüzü hüzün yüklü bulutlarla dolu
düşünmenin agır semerini hissediyorum başımda
sanki ne değişiyorsa düşünmekle dünya da
sanki emeklerimi parçalanmadı zaman çarkında
herşeye rağmen ısrarla düşünüyorum seni
yüce dağların rengine sahip o güzel gözleri
el deymemiş nadide bir kumsal gibi tenini
senin kokundu yağan yagmurların kokusu
neden gecenin kıyısında yine bunları anlamak
niye yaşlarla gönül barajlarını doldurmak
ve sigaramın dumanında kurmak hayalini
yada nedir yüreğimdeki sancıların sebebi
belki senle sahip olmamdı içten içe yanan ateşe
kimbilir sensizliğin karabasanıdır bu ıssız gece
kavuşamadığım içindir yüreğimdeki kanlı yara
yorgun tenimin de ihtiyacı var nefesine
gelip ellerimi tutmanada muhtacım adeta
sensizlikle savaşmaktan da yoruldum galiba
olmadığın labirentlerde kaybolmak her gece
gökyüzü hüzün yüklü kara bulutların hükmünde
sensizlik inan yaşamak kadar acı bi işkence