Bir ceviz ağacı vardı,
Altınoluk’ta…
Akşamcıydı benim gibi,
Gece yarısı konuşurduk onunla..
Bir tek o anlardı beni,
Dinler dertleşirdik ikimizde..
Onunda derdi benim gibi,
Yalnızlık çekiyordu besbelli..
Kadehimin sesini duyuyorsan ceviz ağacı,
Senin için içiyorum bu gecede..
Öyle bir kaplamışsın ki gökyüzünü,
Güneşi müsaade etmiyorsun güllere..
Kurutmuşsun,soldurmuşsun çiçekleri..
Saklıyorsun yıldızları benden geceleri,
Sen ceviz ağacı, biraz bencilsin belli…
Bir ara kıskandığım olmuştur seni,
Seninle bir gece yer değiştirelim
Ceviz ağacı.
Bir kerede sen bak aşağıdan yukarı..
Gör kendini,
Öyle heybetlisin ki,
Umursamıyorsun kimseyi besbelli..
Böbürleniyorsun, kendini beğenmişsin,
Yapraklarından , meyvelerinden belli.
Sen ceviz ağacı,
Benim gece yarısı,
Bencil, kendini beğenmiş arkadaşım,
Gün doğmak üzere,
Son yıldızı da gönderdik seninle,
Ayın parlak ışığı da kayboldu,
Bak bardağımda boşaldı,
Şiirlerimiz, sohbetimiz de bitti,
Uyku mahmurluğu düştü gözlerime,
Her gece bilirim buradasın, görüşmek üzere,
İyi uykular ceviz ağacı…