Ulu kayaların en ucundan,
Soylu bir çiçek bana durmaksızın gülümsüyor.
Çaresizlik denizine düşmüşüm, zordayım:
Dağcı da değilim üstelik, zirvelere çıkamam,
Paraşütle atlasam; korkarım, tutamam…
İlk defadır kaderime isyan tellerim kabarıyor,
İlk defadır elim kolum bağlı, bekliyorum.
Soylu bir çiçek bana durmaksızın gülümsüyor,
Ulu kayaların en ucundan!

Yılların kurşun gibi ağır yükü yüreğimde,
Nakış nakış işlediğim ölümsüz resmin gözlerimde;
Yaşayıp gidiyorum!
Bir şarkısın sen, sevdiğim
Ömrümü adam eden bir şarkısın sen;
Unutur muyum?
Soylu bir çiçek bana durmaksızın gülümsüyor,
Ulu kayaların en ucundan!

Özlem denilen haini kovamadım yüreğimden
Zaman zaman yoklayıp beni endişelendiriyor.
Sevgiye sırtını dönmüş bir dünyanın şafağında;
Samanyolu’nda yıldız toplamak derdindeyim…
Belki bir soran olur, isteyen olur diye
Sevgilerin peşindeyim.
Ulu kayaların en ucundan,
Soylu bir çiçek bana durmaksızın gülümsüyor.
Soylu bir çiçek bana durmaksızın gülümsüyor,
Ulu kayaların en ucundan!

Samanyolu’ndan yıldız toplamak benim işim,
Sevgi sebilleri kurmak en ıssız köşeye bile
Bölüşmek, üstelik dağıttıkça çoğalmak…
Ben şairim, ne yapayım?
Soylu bir çiçek bana durmaksızın gülümsüyor,
Ulu kayaların en ucundan!
30 Temmuz 2006