Açtım kapıyı.Şaşkınlık değil yüzümdeki.Bir kızgınlık sardı birden.Kırgınlığımı hatırladım..''Ne de çok özlemişim''..Yo yo.Bu değil hissetmemm gereken..Ben ki geçen onca yılı sığ sularda boğmak adına en güzel hikayelere başlamadan başlık atıp geçmiştim bunca zaman ..Bir zaman hatta 5 dakika öncesine kadar da sil baştanlığımınn gurur okşayıcı ve güç verici tavrına bürünmüş,yanlızım ama mutluyum imajını çizerken aynalarda ;şimdi şu 5 saniyede özlemek,kırılmak,sevdiğini hatırlamak.Hani resetlemiştim kendimi ayların yılların ardından bigün durup yeteeeeerr diye bağırışımın ardından.Yo yo.Böyle hissetmemeliyim.Özlemek,kırılmak niye??Nerden çıktın diyemiyorum.Şaşkın ifadem çocukça şimdi bu da güzel aslında ama bildiğim tek şey var.Güçlü gözükmeliyim..Yaralarım oldu..Sadece şu an bana bakan gözlerin ve çırpınarak atan kalbimin bildiği yaralarım.Kendime bile unutturmuşken hatırlatmamalıyım ona..Güçlü olmalıyımm.Karşımda öylece duruyor.Bilmem ki dakika oldu mu geleli.16lık genç kızın okulun en yakışıklısını gördüğünde içinde kopan heyecan fırtınası içimde,saflaşıyorum.Dizlerimin bağı çözülmüş..İşte o an geldi ilkin.İşte o an.Hani yıllardır diyorsun ya hep.Birgün kapı çalınacak ve o çıkıp geldiğinde şöyle durucam,bole yapıcam,diye safsataların vardı hani ömrünün üzerine kurduğun .İşte o an geldi ama..Püfffff.Kurduğum her hayal yerle bir ol oldu..Tıpkı yıllar önce şimdi bana bakan gözlerin gözlerimi terkedip gittiği anda ortasını bile getiremediğim hayallerim gibi.Sadece başlık olarak kaldı bu hayalde.Geldin..Şimdi bir adımlık mesafedeyken seninle anladım ki asıl şimdi koca sınırlar oldu aramızda.Yasaklıyız şimdi hiç olmadığı kadar.Geldin.Zaman,geç kalmış ama..Geleli dakika oldu mu bilmem ama bak ben kaçyüz tümce kurdum beynimde yaşadıklarıma dair.Kaç defa hırpaladım kendimi sorguladım şimdiden.Sözümüz mü kaldı dersin biririmize söylenecek.YARAMIZ MI KALIR DERSİN?....SARILDIK..Sardılar yaralarımızı..Günler sardı aylar ,,boşluk dolduranlar.Anlık anlamlılar sardı.Ertesi gününe pişmanlıkla uyandığımız her ilişkiden midemiz bulanarak çıktıkça acıyarak sarıldıkk..Yaramız mı kalır dersin...Sözümüz mü kalır.Birbirine bakan 2 insanız şimdi sadece..Bakan gözler sadece geçmişi düşlüyor..Asla bugün olamıyacak dünü..Bir sınır var şimdi aramızda.Hiç olmadığı kadar uzağız şimdi birbirimize..Hiç olmadığımız kadar yaralıyız belkide şu en güçlü halimizle.Gülebilir miyiz şimdi dersin.Anımsıyabilir miyiz iyileri..Ağlayamayız da..Koskoca bi duvar şimdi aramızda.Aşılmaz bir engel sanki o bir adım.Bittin mi dersin????BİTİRİLDİK...BELKİ YİNE YENİDEN onunla olduğu kadar güzel olanı ondan daha iyisiyle yakalarım diyerek sürüklendiğimiz her inançsız sevdanın peşinde bitirdiler bizi..Bitirdik kendimizi.Her inanmaya çalıştığımız,inandırmaya çalıştığımız ilişkide bir kez daha olmayacak deyip gidişimizle..Bittik.Kalmamıştı hiçbirşey geriye.En büyük hataydı zaten geçmişin aynısını bir başkasında tekerrür ettirmeye çalışmak.İmkansızdı adeta ama zorladıkk.Bile bile zorladık bir daha birbirimizde bile asla aynı tadında yaşayamayacağımız günlerin özlemini çeke çeke...Kabullenmek zaman aldı.Uzun zamanlar yordu beni.Hırpaladı..Kendi kendime ezildim durdum.Dağ olamadım ama tepe tepe umutlar büyütüyordum içimde ufak çocuklar gibi...Çocukluğumuz mu kaldı dersin??Büyüdük şimdi biz.Koca 2 insan var şu kapının önünde.Birbirinden hariç hiçkimsenin gözünde yada gözü önünde ne olduunu asla umursamayacak kadar kocaman 2 insan...
hoşgeldin diyemem..
niye geldin de ole...
bakıyorsun ya böyle...
aklımda onca cümle ama
dilim yokki sanki
ses çıkarmanın ne olduğunu unuttum birden
nasıl konuşulduğunu
sesim olur musun diyemem
bişey söyleme
duyup duyamayacağımdan bile emin deilim
sen geleli dakika oldu mu dersin???
bak ne haldeyimm...