odessâ...

bağrımda taşıdığım acı
kof tutulmalara esir
seni bende arayan sesimdi
kaç sabah sonrası irkilme
hâlecânımı hor gör
çalmadım ben bu kapıyı hiç..

odessâ/ sen değil (miy)din
ürkek ayrılışların barınağı
sılanın gurbetteki boş kalmış
mütemâdi durakları...


kâf...


sahiline ateş düşmüş kentlerin
sen varken de ölümler yandı
her sergüzeşdi gözlerimde titrer
...ölümün
ruhuma mim sürüldü/ ellerim mıhlanmış
kerestesi küf tutmuş bir yüzü yosma çarmıha.


keşmekeş olsa da muhayyilemde efkârım
dağınık gümüşî gölgelere serildim,
beni bu kentten bir sen götür/
olmadığın yere odessâ...


nûn...


kızıl pembemsi bir mim'im ucunda
vursunlar beni/ ki ölüme kol kanat,
şiirime benim tek mesûr öfke
hayal aynamda dürülse de mensûr izdüşüm
beni tâ... mahlasımdan assınlar bu fânî cidara
kollarım iki kanat/ düşer iki yana...

odessâ...
ehvâlimden sızarsın, ruhumdan bi-haber
kırık kemiklere tutkal, beynime ur,
beni taşlayan kavmin yüzüne çekilen sûr
artık anlayışım kısaldı, bana sen ol bir siper...