Her insanda insanlığın tüm durumları vardır. -Montaigne |
|
||||||||||
|
sen insanın kadın tarafını oluşturuyordun ben insanın erkek tarafını oluşturuyordum sen ve ben iki insan yani sen erkek tarafına ihtiyaç duydun ben kadın tarafına ihtiyaç duydum sen ve ben iki insan yani sen beni arzuladın ben seni arzuladım sen ve ben iki insan yani sen benim ben üzeri eksi birim oldun ben senin sen üzeri eksi birin oldum ters sayılar kanununa uyduk ters sayılar çarpılırsa bir oluyordu biz çarpılırsak birbirimizle bir olacaktık matematik öyle diyordu biz matematiğe inanıyorduk sen ve ben iki insan yani çarpma diyordun en çok onu seviyordun çarpma diyordum en çok onu seviyordum sen ve ben iki insan yani nasıl çarparlarsa birbirlerini canım nasıl mutluluğu kıskandırabilirlerse öyle canım akardı senin sıcak kanın donardı duruverirdi benim kanım sen ve ben iki insan yani sen matematik ben matematik seviyoruz biz yani işlemleri kolaydı tüm matematik denklemleri sen ve ben iki insan yani çarpıyorduk artık çarpışıyorduk bölüyorduk artık bölüşüyorduk sen ve ben iki insan yani sen insanın kadın tarafını oluşturuyordun ben insanın erkek tarafını oluşturuyordum sen matematiği seviyordun ben matematiği seviyordum biz matematiği istiyorduk sen ve ben iki insan yani kutsallığına inandığımız matematiğe ihanet ediyorduk sen haindin ben haindim sen bilime karşı geliyordun ben bilime karşı geliyordum sen hatalıydın ben hatalıydım sen ve ben iki insan yani matematiği katlediyorduk biz ayrılıyorduk sen bensiz bir insanın kadın tarafını oluşturuyordun ben sensiz bir insanın erkek tarafını oluşturuyordum sen ve ben iki insan yani biz birbirimizi çarpmaktan bıkıyorduk biz birbirimizi hadi toplayalım diyok sen kadın ben erkek çarpılabilirdi sen kadın ben erkek toplanamazdı matematiğin kuralına aykırıydı biz aykırılaşıyorduk biz hata yapıyorduk sen ve ben iki insan yani yeniden ayrı iki insan oluyorduk sen bir özgür kadının asal tarafı oluyordun ben birözgür erkeğin asal tarafı oluyordum sen ve ben iki insan yani asal sayılar gibi kendimiz kendimize yetiyordu sen ve ben iki insan yani hataların karelerinden asıl insana ulaşmayı diliyorduk artık birbirmize şans diliyorduk birde hayat dişlilerinde zorlukların yutan elemanı olalım diyorduk sen ve ben iki insan yani matematiği kutsal kılmıştık aşk diye bir şey varmış matematik her şeye yeter demiştik matematik kutsaldı doğruydu yanıldık aşk hiçte matematikle yürümüyordu aşk bir denklemmiydi ki çözebilesin aşk aşktı çözümsüzdü sen ve ben iki insan yani aşk sonsuzluktu ama eksimiydi ama artımıydı matematik bilgimiz yetersizdi çözemiyorduk çözememiştik çözemeyeceklerdi...
İzEdebiyat yazarı olarak seçeceğiniz yazıları kendi kişisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluşturmak için burayı tıklayın.
|
|
| Şiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleştiri | İnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babıali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratıcı Yazarlık | Katılım | İletişim | Yasallık | Saklılık & Gizlilik | Yayın İlkeleri | İzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Girişi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
İzEdebiyat bir İzlenim Yapım sitesidir. © İzlenim
Yapım, 2024 | © bekirmore, 2024
İzEdebiyat'da yayınlanan bütün yazılar, telif hakları yasalarınca korunmaktadır. Tümü yazarlarının ya da telif hakkı sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadır. Yazarların ya da telif hakkı sahiplerinin izni olmaksızın sitede yer alan metinlerin -kısa alıntı ve tanıtımlar dışında- herhangi bir biçimde basılması/yayınlanması kesinlikle yasaktır. Ayrıntılı bilgi icin Yasallık bölümüne bkz. |