I.

   Büyük bir hüzün içimde ki onca senenin ardından şu bulunduğumuz halin vahimliğine bak!

    Nasıl geldik buralara bilmiyorum. Başa dönmek gerekir belki de cevaplar için. En başa... Sen benim için imkânsız olacak kadar mükemmeldin. Şaşkındım, hazırlıksızdım.

    Güçlü görünmeye çalışan kendine göre zavallı biri.
    Daha nasıl anlatabilirim ki sana (,) olan çaresizliğimi
    Soğuk heykeller gibi güzel ama duygusuz oluşum çekti seni.
    Biliyordun hâlbuki aşka karşı katı yüreğimi.
    Gerçekte sende bilmiyordun ne isteğini.
    O halimin çekimindeydin belki.
    Sonra sonra acı verir oldu her insana olduğu gibi…

II.

   Aşk bir türlü yaşanır sanırdım oysaki çok yüzü varmış sonradan anladım. Çoğu kişi gibi sende bilmiyordun bunu. O yüzdendir ben hiç çılgın âşık olamadım senin için. Ben aşkın başka bir boyutunu yaşadım seninle. Sen benim için sakin bir limandın sığınabileceğim, sert fırtınalardan korunabileceğim. Huzurdun benim için. Evet, tam sözcük bu “huzur”. Bende yarattığın sükûnete âşıktım ben. Sen ise daha çok içine sığdıramadın çoğu şeyi.

III.

    Deniz gibiydik seninle başka limanlarda. Ben durgun sen dalgalı... Hep böyle olamazdı biliyorum. Durulmak senin kaderin, bütün kaybedenler gibi zamanı geri çevirmeye çalışmakta benim kaderimdi. Belki de yeni kazandığım bir hissin devinimleriydi bunlar. Değişmeye çalıştım ben, hareketlenmeye, çabaladığımı göstermeye ama baş edemiyordum senin ceset gibi sevginle, sevişinle. Kapıyı vurup küfrederek ya da lanet okuyarak gideceksin hayatımın çıkışından. Bunu hissedebiliyorum yavaşça usulca yaklaşıyor o hazin, korkutucu ve bir o kadarda beklenen son. İstemiyorum seni kaybetmek onca korkularla baş başa kalmak. Hiç bana göre değil yalnızlık. Hele senin ardından yaşanacak olan büyük boşluk. Asla doldurulamayacak olduğunu daha seni kaybetmeden biliyorum. Hayır, katlanamam buna yıkılırım senin ardından. Yıkım olur gidişin benim için. Belki sende yaşayacaksın bunları. Öyle bir an gelecek ki herkesin kullandığı klişelerden birini de bizde diyeceğiz. Belki artık birbirimiz için herkes gibi normal, büyüsüz, sihirsiz olacağız. İkimizde bazı şeyler için çok geç diyeceğiz.

IV

   Sen kimdin? Nasıl girdin hayatıma? Anlamadım. Büyük bir hayal kırıklığının üstüne gelmiştin. Derdim çattım senin için kalbimi ama kırık dökük hayallerin altında kaldık ikimizde. Sen onca ayrılığa rağmen hep yanımdaydın hayalinle. Komik belki ama unutamıyorum işte:

   Ayrılığı beş gece bakarken yıldızlara,
   Sevdiğin o şarkı ağzımda,
   Gözümden düşen o iki damla,
   Ertesi gün anlatırken yakın arkadaşa,
   “Özledim” dedim sadece.

V.

   Madem sensiz olmayacak hazırım hayatıma getireceklerine. O andan itibaren hep benimlesin, benimsin. Hiç şüphe etmedim samimiyetinden, dürüstlüğünden. Beklide ilk saymak istediklerim bunlar değildi. Ama böyle geliştin bende. Böyle böyle yer ettin ta en (hep) saklı tuttuğum kilitlerin para etmediği çocuk kalbimde. Çünkü en başta en iyi dostumdun (oyun arkadaşımdın) sen. Sonraları emindim artık sevginden. Sevginin büyüklüğünü gördüğümde anladım işte bu dedim hayatımın adamı olacak kişi. Ne diyordu şiirde:

    Sense kendini hala hayatımdaki herhangi biri sanıyordun,
    Biraz daha fazla sevdiğim, biraz daha önem verdiğim.
    Başlangıçta doğruydu belki.
    Sıradan bir serüven, rasgele bir ilişki gibi başlayıp,
    Günden güne hayatıma yayılan, varlığımı ele geçiren,
    Büyüyüp kök salan bir aşka bedellendin.
    Ve hala bilmiyordun sevgilim
    Ben sende bütün aşklar(m)ı temize çektim. *Murathan MUNGAN*

VI.

    Sana bunu kaç kere söyle(me)dim hatırlamıyorum ama şundan eminim ki hiç bu kadar anlamlı olmamıştı "Seni seviyorum." Gerçi ne kaldı ki şurda ayrılığa? Doğumu yakındır hissediyorum.