Hacı şakir kokardın sen Efe
hani banyomuzun yoksul sabunu
mavi bir şehirde demiryolcu çocuklarıydık
Babalarımızın oyuncaklarıyla oynarken
Bekçinin düdüğüyle istasyonlardan atılırdık…

Sahi ne çok çocuk olmuştuk biz seninle Efe…

Hacı şakir kokardın sen
Trenler yitirirdi vicdanını demirdendi kolları
Çocuk yanım sana sarılırdı zamansız
Biliyorduk bitecekti bu körebe ve açılacaktı gözlerimiz…

Oysa ne çok kör ettik biz gözlerimizi seninle Efe…

Hürriyet kokardın sen
Önlüğün kırmızı kurdeleyle madalyalanmıştı
Benim en çocuk yanım sana âşıktı
Belkide bütün suç bizi saklayan saklambaçtaydı…

Sahi biz ne zaman büyüdük seninle Efe...