Senin adın ayrılık olsun.Bir karalama kağıdına yazılmış kelimeler gibi belli belirsiz olsun gidişin, alkollü bir sabaha uyanır gibi olsun geçmişim. Vazgeçemediğim şeyler listesi yaptım kendime adınla doldu.Bir takvim yaprağı daha ekliyorum yokluğuna, bugün günlerden sensizlik yarının adı yok. Sabahlar seninle gelirmiş ,yatağımda uykum gökyüzümde aydınlıkmışsın meğer.Ufuk çizgisindesin sana doğru koşuyorum yakınlaştıkça uzuyor yollar, dünya yuvarlak değilmiş meğer dolaşıyorum etrafını ,vardığımda aynı yere kayboluyorsun. Kelimelerin esiri yapıyorum kendimi beni acıtan kelimelerin , yokluğuna bir ağıt oluyor sözcükler ağlıyorum. Başka türlü bir cümle yazmak için küsüyorum onlarla, ben unutmak ihtimalini düşledikçe , vazgeçememek emir cümlesi oluyor kulaklarımda.Elimden tutup sana getiriyorum kendimi bir tek ruhum isyankar hala kıyısında dolaşıyor fırtına akşamlarının.

Senin adın ayrılık olsun buluşmak umuduyla ayrıl.

Senin adın özlem olsun. Taşlık bir yoldan aşağıya doğru koşan bir çocuk bedeninin umarsızlığı sarsın saçlarını, tek pencereli bir odaya kapatılmış bir sandelyenin ayağına değen günışığı olsun gözlerin , kaçtıkça kovalıyor ellerin beni ve okul yıllarıma dönüyorum haylaz bir çocuk gibi özlüyorum yürümeden koştuğum sokakları.Bir özlem sınavında buluyorum kendimi , sesinden kopya çekiyorum saçların yakalıyor beni.İlk aşkın açtığı meteor çukurunda arıyorum seni ,geri dönemiyorum yürüdüğüm yollardan. Ellerim özlem olup terliyor , göğsümde sisli bir Ankara havası , sesim uzak yıldızların yörüngesinde dolaşıyor. Dağıtmışım kendimi belki unutur tanışıklığını senle diye.Ter damlalarım düşüyor yere ve buluşup sisli havasıyla Ankaranın sana yağıyor uzak yıldızlarda dolaşan sesimin şimşeğiyle.

Senin adın özlem olsun kavuşmak umuduyla özle

Senin adın deniz olsun. Bir kıyıyla tuzlu bir maviliğin ayrılığı olsun gelgit akşamları , ben tuzlu mavilik sen kimsesiz kıyı ; hışımla çarpıyorum kıyılarına sürüklemek için seni benliğime ,kıyına her çarptığımda daha çok senin oluyorum oysa ben. Bir kayık buluyorum , tek kollu bir sandalcının yelkenine rüzgar oluyorum, bir girdaba kapılıyoruz, tek kollu sandalcı kurtarıyor beni ,karşılığında umutlarımı veriyorum.Bir tek u harfini alıyor geriye kalan mutsuzluk olsun diyor.Ellerini tutan ellerimi veriyorum tek kollu sandalcıya , bir tek sana dokunduğum kısımlarını alıyor , geriye ellerinin kokusunu veriyor.Tek kollu sandalcı ve ben yine açılıyoruz ,bir fırtınada boğulup kıyılarına vurmak istiyorum.Ama yoksun...

Senin adın deniz olsun durulmak umuduyla taş

Senin adın kavuşmak olsun. Bir tren garında uyuyan kimsesiz bir çocuğun sıcaklığı olsun gelişin, başka durak olmasın. Tüm acılarımı yükledim bir sonraki trene , ben de arkasından gitsem mi diyorum. Kar yağıyor üzerime , bacasız sevinçler yaşayıp dumanında boğuluyorum bu aşkın. Hep erteliyorum yolculuğumu, bir sonraki trende gitti şimdi. Niye erteliyorum bilmiyorum , bu tren geçer mi benim şehrimden diye soruyorum kendime, ses yok . Öylece bakıyorum tren garındaki büyük saate, zaman sanki daha yavaş geçiyor, akreple yelkovan buluşmadı henüz. Sayıyorum , sayıklıyorum , kalıyorum,gidiyorum.

Senin adın kavuşmak olsun sevmek umuduyla kal.