Ne söylesem kar yağıyor ellerine- (I)

Ne söylesem kar yağıyor ellerine , gri yollara vuruyorum kendimi , kaybetmişken saklıyorum kazananın haksız gururunu. Saçlarınla tanıştım dün ve öğrendim ellerimin yazmaktan başka işe yaradığını .Sisli bir gecede buluyorum kendimi ve yürüyorum.Yollar sessiz ... yollar yalnız ... neye elimi atsam sen oluyor ve ben onun oluyorum.Kendimi ayrıştırıyorum suda bir yanım berrak bir yanım buğulu oluyor ve ben sen oluyorum yine.

Ne söylesem kar yağıyor ellerine, parmaklarını sayıyorum , parmaklarımı sayıyorum , ellerim elllerinde oluyor ve ben sen oluyorum.iki direk arasına gerilmiş ince bir ipten sana doğru yürüyorum , düşsem ölürüm varsam ölürüm. Gözlerimi kapatıyorum sıkıca ve gözlerini görüyorum. Senin gözlerinden bakıyorum kendime ve sen oluyorum.Neredesin ... kiminlesin ... ben neden burdayım tekrarlıyorum bunları şuursuzca , sana verdiğim adları biriktiriyorum tahta bir kutuda, usulca açıyorum bir tanesini alıyorum , bir tek ben biliyorum bir de sen bilsen diyorum.

Ne söylesem kar yağıyor ellerine , eski defterlerin arasında unutulmuş bir not gibi saklıyorum kendimi , aceleyle ellerime sıkıştırılmış bir aşkın içine koyuyorum sonra. Ellerim terliyor , dörde katlıyorum kendimi ve bir tombala torbasına atıyorum , beni çeken sanki içimdeki acıyıda alacakmış gibi seviniyorum.Ama en son ben kalıyorum torbada , ellerin beni çekiyor ve sekize katlayıp ismini sakladığım tahta kutuya koyuyor, bir tek ben biliyordum şimdi sende biliyorsun diyorum.
Yeni bir ad veriyorum kendime, sana verdiğim adlardan biri oluyorum, sen oluyorum...

Ne söylesem kar yağıyor ellerine , bir otobüste buluyorum kendimi, nereye gittiğini bilmediğim bir otobüsde ve yaslayıp başımı cama karanlıkta yansıyan kendime bakıyorum , ağaçlar , evler, arabalar geçiyor suratımdan ve en son sen geçiyorsun ben sen oluyorum yine. Bir şarkı çalıyor fonda bizim şarkımız diyorum ama bir şarkımızın bile olmadığı aklıma geliyor.Kelimelerimi serpiştiriyorum bu aşkın notaları üzerine ve bir şarkımız oluyor bir tek ben biliyorum , bir de sen bilsen diyorum. Duymuyorsun beni bu defa , tahta kutumu özlüyorum açıp bir ad daha vermek için . Onu nerde unuttum , unuttum ,unuttum . Otobüs duruyor ve ben iniyorum sana verdiğim son adı bağırıyorum uzayan yollara. Senin adın aşk oluyor ,ben sen oluyorum.

Ama kar yağıyor ellerine