Bir yolculuk,
maviler karanlığı aralıyor.
Şehirler arası bir otobüs,yol üstü.
Alfabetik sırayla oturmuş,
yol müdavimleri.
Kimi sabahı bekler, kimi durağı,
kimi bilmem nereyi.
Meraklı kafalar koridora düşmüş.
yeminli müfettişmiş kimileri

Yolcular, her biri muhasip.
Kimi kaç saat oldu?
kimi daha ne kadar var?
Bir telaşlı bekleyiş
şoför beyin sırtına yüklenmiş.

Sabaha doğru ,
güneş değiyor camlara.
Küskün kafaların hepsi
sarmaş dolaş ,bir koğuş sabahı.
Şoför ,geceden ve kahveden yorgun,
kravatı samimi, gözleri gururlu
nöbette.

Çapaklı gözler ve utandıran salyalar,
yorgun gecenin diyeti.
Yolcular acele ve ağır
kaçışıyorlar otobüsten.
Kimi sandviç ,kimi çiş
Kriptolu anonslar, kovalıyor otobüsleri.
Gençlerin yüzünde tebessüm oluyor,
otobüsünü karıştıranlar .

Sırayla dolduruyoruz koltukları.
Hepimiz hazırız!
Bir yoklama söz konusu.
Utangaç fısıltılar arasından
müdahil bir yolcu:
“kasketli amca , gelmemiş!”

Tuvalet,lokanta, lokumcu,çay bahçesi…
Garsonlar, araba yıkayanlar ,
iştirakçi mola huzursuzları…
yok, yok , yok!
kasketli amca yok!
bir muavin mescitten kaçıyor,
korkmuş..
Acılı bir tanıklık dudaklarında.
“kasketli amca mescitte yatıyor ,
ölmüş galiba!”

Organize olamayan bir kul yığını,
talihsiz birkaç diyalog,
kasketli amcanın hatırına
ölümsüzler, otobüslere dolduruyor.
Mecburi diyaloglar,
mecburen acıklı.


Yolumuz uzun
ve yeterince ölümlümüz var,
ölümü beklemeyen.
sessiz olun lütfen.