Bir çıkmaz sokağın ıssızlığında,
tanık oldum aşka.
Titrek gece lambaları vardı,
şahit oldular.
Sırtımda gençliğimin yaşlı vukuatları,
yüzümde umutsuz bir bakış vardı..
Bekliyordum tükenmesini,
tüketerek bekliyordum.
O an
bir el bir nefes
sıcak ve kaçak
eminim bilmiyorum,nereden
dokundu susuzluğuma.
‘yalnız mısın?’
Bense,
kesif bir yalnızlığın avucunda
çöl oluyordum.
Sense,
yanıyordun .–cayır cayır-
Aşktan ve hayattan yapılmıştın.
Yanarak yakıyordun
üstümdeki yalnızlığı…
Artık çıplak kalmıştım.
Tüm günahlarımı yakmıştın üstüme giydiğim.
Acıdan kaçan bir hevesti
beni tutuşturan.
Böylece kırdım yalnızlık kilidini.
Yol verdim aşka
bir ömür pahasına.
Zaman,cömert bir adam
Biz istedikçe o verdi,
O verdikçe biz yaşadık.
Yaşananlar hayali anlatır oldu.
Bir yoldu önümüzde uzayan.
Samimi dostlarımız oldu.
Tanıdıkça sevdik
Kimi ayrılık oldu,
kimi özlem.
Bazen şefkatti bizi anlatan,
bazen öfke.
Bir de oğlumuz oldu aşkımızdan.
O da bizim aşkımız oldu.
Bizim yolumuz sevda yoluydu.
Peşimizde bir ömür ,ölümü kovalıyorduk.
Evet, duyuyorum seni.
Söylediklerin doğru.
Ara sıra kaçtığım oldu,
yalnızlığıma.
Bazen dinlendim,
bazen de soluklandım.
Ama hep seni özledim,
yalnızlığımda.
Her dönüşümde sen oradaydın,
hiç gitmemiştin.
Cezam gözyaşın oldu.
O da bana ağır oldu.
İnan bana!
Yol verdim aşka.
Bak döndüm yine sana.
Sokul bana yoldaşım,aşkım.
İşte buradayım,yanı başında.
Kol kola
Koyun koyuna
Uzak yıllar yolumuzda…