Güldüklerindin sen..

Saçlarındaki

O küflü yumaklardan.

Yağmur damlalarının ıslatamadığı

Kara büyülü kalplerden.

Kir tutmadığını sanırdın tırnaklarının

Ve uçuşmadığını saçlarının..

Böylesine bir umarsızlıktı mumyalayan ellerini.

Tatlı dillerinden geriye,

Issız ve soğuk mağaralar koklanıyordu.

Işığın değildi gözlerindeki,

Fırtınaları çağırmazdı senin sesin.

Dönüp de çaresizliğimle,

İçimdeki kuytularımı çağırdım.

Dağıttım,

Karıştırdım

Ve kalbimin mumlu köşesinden

Bir bıçak çıkardım sana.

Belki biraz kan,

Bu kabusu bozardı..