Gecelerin koynunda ağıt yakar çocuk yüreğim,
Meğer ne çok istemiş, yüreğinle kutsanmayı
Ne çok istemiş yüreğinde hapsolmayı
Yarım bir kelepçe kapanmış gözlerimde
Baktığım da sensin, gördüğüm de
Sen bu kadar acı çekmeyi hakettin mi?
Sen kimsin ki diye azarladım kendimi
Ne sanıyorsun, dedim bir de

Cevabı yok bende binlerce sorunun
Uçsuz bucaksız bir kuraklık şimdi ruhum
Son su damlasını gözyaşımı katıp
Cenazemde akıttım, seni kaybettim

Bu gece, az önce, sen gittin benden,
Ben dur diyemeden, ben kal diyemeden

Kendi idamıma hükümdü yitikliğim,
Binlerce kez vazgeçmek istedim, olmadı,
Öyle bir yere koydum ki seni içimde
Seni kendimden çıkardım; geriye bir ben kalmadı...
24.11.2005 / 00.25