Ben sanmıştım ki,
O bensiz asla yapamaz
Başkasını sevemez..
Elimden başka el,
Dizimden başka,
Sözümden başka,
Hiç bir başkayı tanımaz...

Sen...
Gerçeğe yol almış
Can ütopyam,
Ne oldu birden,
Ne oldu bize?
Saatin ibresi tersine yol almakta
Yön tayinim sersem, ben ki acemi
Ters tarafın en tersinde bir başıma ben...
Eskiden hayalimdin,
Şimdi hayalden de uzak..

Oysa gülüm,
Ne planlarımız vardı.
Özgün ve üretken tek can olacak
Hiç kimselere benzemeyecektik...

Gece kafamıza esecek,
Bir başak kente yada köye gidecektik.
Belki bir çingene mahallesinde
Çingene olup,
O havayı soluyacaktık..

Yada,
Geceleri banklarda sabahlayan
Yoksul çocukları dinleyip,
Onlara omuz verip, umut olacaktık.
Hayatın bu trajik gerçeği karşısında,
Bir an insanlığımızdan utanıp,
Bu utancın nedenlerini tartışacaktık...

Belki bir kente kitap imza günü için,
Bir başkasına tiyatro seyri..
Kim bilir
Belki de bir kış vakti
Saatler gecenin 03.00' ünü gösterdiğinde
Bir kumsalda
Denizin gizemi eşliğinde
Tir tir titreyip,
İnsanlara biz farklıyız-ı haykıracaktık...

İşte bizim doğrularımızdı bunlar,
Güç aldığımız doğrular..
Acı olan kaybettik can..
Yine Kurallar,
Yine Töreler,
Yine Tabular,
Kısacası
Yine onlar kazandı...

Hatırlar mıydın gülüm;
Bundan nasılda ürker,
Sen yanımdayken bile seni özlerdim.
Bazen çocuk,
Bazen çılgın,
Bazen uçuk,
Bazen deli olacak,
Olması gerektiği kadar da olgun olacaktık.

Sen Ocak,
Sen kucak olacaktın..
Bazen ana gibi yürekten
Sevda için can olacaktın..

Takılacaktım sana
Kızdıracaktım
Tam kızmışken
Birden aaaaa,
Yine benzedik onlara deyip,
O an
Onlardan ayrılacaktık.

Yine Çılgın,
Yine Deli,
Yine biz bizim gibi olacaktık...
Ben sana sulu gözlerle bakarken,
Sen,
NEH GICIK diyecektin..
Birden gözyaşlarımız umuda dönüşecekti,
gülecektik..

GÜLÜM
Hiç umut yokmu ?
Gıcığın seni çok özledi...