Şehir güneşe gebeyken,
Renklerin doğayla sevişmesini kıskanan bulutlar
En uç noktalarda kamp kurup,
Hazanda savrulan yaprakların
Parılıtılı yolculuğunun sergilediği
-güzelliği silmeye uğraşıyorlardı.
-Yanılıyorlardı...
şafağın parıltısı öyle güçlüydü ki;
-Bilebilselerdi,
çirkinliklerinin gözkamaştırıcı güzelliğe dönüşebileceğini,
Şafağı kıskanıp
Gözyaşı dökmezlerdi..

Şehrin ışıkları henüz sönmemişti.
Ben işime gidiyordum,
Bulutlar yanılgılarına ağlıyordu.
Memleket, şafağın söktüğü yerden yansıyor,
Ağaçlar yapraklarını yolcu ediyordu...


28 Ekim 2004 Berlin
(Bir günün başlangıcından)

İsrafil Yıldızkan