Ustaki Sevgiliye

kırlangıçlar gidiyordu canımın içi
öyle durup dururken bakmıştım göğe
yoksa nereden bilecektim ki
geçip gittiğini
baharın
yazın...

söz verdim diye sana
şemsiyesiz çıkıyorum sokağa
ayaklarımda ince bantlı terlikler
direnirken hazana
ıslandım tepeden tırnağa...

şiirlere sarıldım eve varır varmaz
ardı ardına yüz şiir okudum canımın içi
ellisi ilkbaharda yazılmışsa
ellisi sonbaharda yazılmıştı besbelli...

mevsimlerin hiçbirinde / her nasılsa
kavuşamamıştı sanki hiçbir şair sevdiğine
kim bilir belki kavuşmuştu da / bizim gibi
yetinememişti bir göz değmesiyle...

sitem dolu şiirler okudum inanır mısın
kimi vefasız diyordu
kimi merhametsiz
anlamadım ki canımın içi / bir şair
nasıl kıyar / nasıl kızar sevdiğine...

bir soru takıldı aklıma
okurken aşk şiiri
sence aşk var mıdır / bizdeki gibi
varsa ömrü kaç yıldır
ilkel kabilelerde...

ilkel diyorum canımın içi
doğadan başka güç
ayıp yasak tanımayan
yeşili yatak yastık yapıp sevişmeyi
bir çeşit ibadet sayan
en ilkel kabilelerde
var mıdır aşk şiiri
hepsi ayrılık üstüne...

belki bizim aşkımız
ilkel kabile işi
her mevsim
her ay
her gün
her gece güzel bize...

söz verdim diye değil canımın içi
başka türlüsü sana / bana yakışmaz diye
daldaki son yaprak düşse bile
yazmam ayrılık üstüne
madem ki seviyoruz
eylül gelmiş, bize ne?

bee