Sessiz ve sakin rüzgar pırıltılı güneşle birlikte yüzünü göstermeye başlamıştı. Tipik bir Antalya günüydü.
Ve ben sevdiğimi görmeye gidiyordum.
İçimden neşe yüzümden gülümseme hiç eksik olmuyordu.
Ama her mutlu anımda olduğu gibi ardından mutsuz bir olay yaşama korkusu içimi huzursuz etmeye yetiyordu.
Onu göreceğim yere gittim. Onu görünce içimdeki bütün huzursuzluk uçup gitmişti. Bana baktı bende ona bakıp gülümsedim. Ve o görmezlikten gelip çekip gitti. O anda güneşin yaşamımı terk ettiğini ve rüzgarın şiddeti artırdığını hissttim. Ve o günden sonra ben hala aptal gibi peşinden gittim. Tabi sonuç hep hüsran oluyordu.
En sonunda hayatımı değiştirecek bir şey öğrendim. Mutluluk kısa süreli ve insanı sürekli huzursuz eden bir şey... Mutsuzluk ise sonsuza kadar huzurlu yaşamaktır.
Ve ben sizin hayatınız boyunca mutsuzluğun verdiği huzurla kalmanız dileğiyle............