yapraklarını döken ağaç gibiyim bu gün
sarı bir hüzün deryasında
ağaçkakanlara teslim etmişim kendimi
kurtlar kemiriyor beynimi
sert yağmurlar dövüyor bedenimi
gözyaşı sağanakları altında
özledim o güzelim eski günleri
yemyeşil yapraklarım vardı benim
güçlüklere karşı dimdik duran bedenim
gölgemde nice aşklar doğurdum
nice sevdalar yaşadım ilkbaharımda
yanıbaşımda akıp giden şu pervasız nehir / besin kaynağımdı benim
uzatmıştım köklerimi ona doğru
kucaklaşırdı dallarımla nehrin asi suları
kuşlar yuva yapardı dallarıma
rüzgarlarla ninni söylerdim onlara
nasıl da mutluydum ben ben iken
o yolunu şaşıran yıldırım düşmeden
koca bir yarık ortasında yüreğimin
yine ayaktayım ama
yeşermiyor dallarım artık
gelmiyor kuşlar
gri ve siyah yeni renklerim
isyan eder dururum kadere
yok gücüm yenilenmeye
yeniden o eski ben olmaya
bırakın / bırakın beni
dokunmayın ne olur
işte ben böyleyim bu gün