Dilimizin ucunda yarım kalan bir şiir oldu dostluğumuz
Bazen ateş ve barut olduk
En umutsuz zamanlarda birbirimizi avuttuk
En soğuk gecelerde birbirimizi ısıttık
Bazen hüznü bazen sevinci paylaştık
Bir kuş olup uçtu
Zamanı tutamadık
Gün geldi göz yaşlarımızı akıttık
Öyle ezbere yaşanmadı bizim dostluğumuz
Bir solukta bitmedi, sayfalar yetmedi
Söylenecek sözlerimiz hiç bitmedi

Şimdilerde ;
Hiçbir zamanı göstermiyor saatler
Varsın göstermesin, zaman geçmesin
Varsın kar düşsün yolarımıza
Varsın hasret girsin aramıza
Yeter ki ellerimiz sıcak kalsın
Dostluğumuz hep hatırlansın
Bir gün buluşacağımızı sakın unutma
Yıllar bizi harcamasın