hayal çuvalının ağzını bağladım
hayattan taştığım gün
sürgün sözcüklerle kolkola
yürürken dünyadan dışarıya
hooop dedi sıska bir incir ağacı
utan be dedi
zerre kadar bir çekirdektim
boran kuşu sıçtığında beni
bu ıssızlıkta
sarp kayaların çatlağına
bağlamadım hemen senin gibi
hayal çuvalının ağzını
inat ettim
direttim
geçirdim tırnaklarımı kayalara
öğüttüm sabrımla kayaları
içtim inançla kayaları
bak
açtım kollarımı gümbür gümbür
kancık karanlıklara
it ve çakal ulumalarına karşı

yani toprak iç edene kadar direndim
sen de direneceksin
kancık karanlıklara karşı
kapatmayacaksın hayal çuvalının ağzını
posan çıkana kadar