ÖYLECE GİT LÜTFEN!


Eğer...bir gün gideceksen çok uzaklara,
Sökülmemiş şafakların sır dolu saatlerinde.
Ardına bakma sakın! vedalaşmak için,
Ne ağla ne de ağlat...öylece git lütfen.
Kirlenmesin gözbebeklerindeki denizlerin mavisi!
Yüzündeki tebessümü resimlerinden alma yeter.


Her ayrılık yeni bir başlangıçtır kendi içinde,
Söylenmemiş sözlerin dudaklarda infazına kadar.
Boynunu bükme sakın! ben gidiyorum derken,
Ne ağla ne de ağlat...öylece git lütfen.
Kararmasın düşlerimdeki gökyüzünün mavisi,
İki satır yaz, başucuma bırak;bana bu da yeter


Eğer...bir gün gideceksen çok uzaklara,
Yusufçuk kuşlarının yuva yapmadığı yerlere.
Kapatma sakın kapıları,umuda kurşun sıkılmaz bilesin,
Ne ağla ne de ağlat...öylece git lütfen.
Bitmesin yüreklerimizdeki gökkuşağı kırıntıları!
Yaşanmış güzellikleri hatıralardan alma yeter.


Her gidişin bir dönüşü vardır mutlaka,
Kafdağı masallarındaki meleklerin kanatlarında.
Üzülme sakın! son kez öperken dudaklarımdan,
Ne ağla ne de ağlat...öylece git lütfen.
Tükenmesin gönül iklimlerimizdeki baharlar,
Beni benden alsanda farketmez, seni benden alma yeter.