10.01.2002-İsviçre
DEHŞET
(Üçleme 3)

Derim kurudu
     ve
düştü parçaları
     kentin sokaklarına
ki o sokaklar
yerçekiminden kaçamayan düşperestlerin
          yarı-açık cezaevleridir
Özlüyorum seni
     sözlüğümde
özlemin karşısına
     adını yazdım bugün
ve
yavan bir sevinçle
     ağlayıp durdum
          geldiğini varsayıp
Oysa
dünya, zaman
     ve ne varsa insana dair
akıp duruyor içeri
     açtığımda kapıyı
eve kilitledim kendimi
ve
yüzüğünün kapıda çıkardığı
          sese kenetlendim
Yoksa açmayacağım
     ve ölümü bulacaklar bir gün
diye düşünüp
     meşrep bir kahkaha atıyorum durmadan
Perdeyi tuttuğum yer
     sırılsıklam oldu terimden
ve yoldaki yalnızları saymaktan
          yorgun düştü gözlerim
Gece indi pencereme
     unuttuğum sigaranın külleri
      çoğalıp güçlendiler
          zaman aralarında
Bense
zamanı unutma fikri içinde
     sımsıkı tutuyorum hala
perdeyi
ve antik bir kuş gibi
     tünüyorum durmaksızın
sol ayağımın
      parmak uçlarında
Sarhoşlar
     havuzdaki balıkları taşlıyorlar
tırnaklarını yiyecek bir el daha istiyorum
gün doğarken
     karşı evlerin çatılarından
gözlerim acıyor
     ve bakakalıyorum
      istasyondan ayrılan trenlerin ardından
Oysa bir iz yok senden
ve gerçeği fısıldıyorum
          kendi kulağıma
yeniden açıyorum sözlüğü
     adını yazıyorum tekrar
bu sefer
ölümün karşısına
Yırtıp sayfayı kapıya asıyorum
ve
meşrep bir kahkaha atıyorum tekrar
biliyorum
ölümü bulacaklar bir gün
          ve
           perdeden kan damlayacak
                    -L-