Dünyada insandan çok aptal var. -Heinrich Heine |
|
||||||||||
|
Mutluluktan körkütük sarhoş olmuştum İçtiğim sular çarpmıştı beni Ve içinde zerre kadar özlemek duygusu yoktu Limanlar gemilerle doluydu Haraca bağlanmış gurbette yoktu içimde Gözlerini kaçır sanda gözlerimden Umurum da değildi acılı şarkılar gibi bakışların İçimde öyle fırtınada yoktu Yalvarsam mı diye düşünüyordum tanrıya Eften püften bir acı verse de Kurtulsam şu mutluluk yorgunluğundan Gözlerin siyahtı hatırlıyorum Ama sana hep mavi gözlüm diye hitap ediyordum Boyunda kısaydı Eğilmeni istiyordum öpmek için Sende sarhoştun çile yorgunluğundan Gülerek acıların hep seninle yürüdüğünü söylüyordun Susasın diye de hep papatya alıyordun kendi kendine acılardan Son yalnızlık şiirimi yazdığımda sende yanımdaydın Senin acılarını kıskanıyordum mutluluktan Ve senin mutlu olman için çok gerekçe vardı ama hiçbir belirti yoktu Oysa ben mutsuz olamıyordum hiç Benim ayarlarımı mutluluğa kurulmuştu ... Senin bütün şifrelerinse mutluluksuzdu Mutlu olmak için aldığın papatya bile sana mutsuzluk veriyordu Sen ne kadar acı çeksen ben seviniyordum oysa Sana şiirler okuyordum ağlayasın diye Çünkü sen ağladıkça daha da kötü oluyordun Bense mutlu oluyordum çektiğin acılarından İçinde öfke barındırıyordun bana Söyleyemiyordun korkundan Bakışlarında donuktu üstelik Bense hep mutluydum bu durumdan Nice hükümler vermiştin bense hükümlerini hükümsüz kılıyordum Sen beni vur emriyle arıyordun Bende vurmak üzere arıyordum kendimi Son yalnızlık şiirimi yazdığımda sende yanımdaydın Zamanın yoktu senin hiç Bense ölümsüz bir savaşçı gibiydim Ve hiç acele etmiyordum Gözlerin uzaklara yapışmıştı senin Başın azıcı öne eğiliydi Bin yıllardır uykusuz kalmış gibiydin İçinde acı büyütüyordun Benimse hiçbir şey umurumda değildi Son yalnızlık şiirimi yazdığımda sen bana kölelik yemini etmiştin Ben sana acı çektirmeye... Son yalnızlık şiirimi yazdığında kaçmak istiyordun benden Son ayrılık şiirimi yazdığımda kaçmak istiyordun acılardan Verdiğin sözlerde acıtıyordu seni Vermediğin sözlerde Sen hep sözünü tutuyordun Bende... Son yalnızlık şiirimi bitirdiğimde Sende sözünü tutmadın 1 bende
İzEdebiyat yazarı olarak seçeceğiniz yazıları kendi kişisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluşturmak için burayı tıklayın.
|
|
| Şiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleştiri | İnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babıali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratıcı Yazarlık | Katılım | İletişim | Yasallık | Saklılık & Gizlilik | Yayın İlkeleri | İzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Girişi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
İzEdebiyat bir İzlenim Yapım sitesidir. © İzlenim
Yapım, 2024 | © Mustafa Doğan, 2024
İzEdebiyat'da yayınlanan bütün yazılar, telif hakları yasalarınca korunmaktadır. Tümü yazarlarının ya da telif hakkı sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadır. Yazarların ya da telif hakkı sahiplerinin izni olmaksızın sitede yer alan metinlerin -kısa alıntı ve tanıtımlar dışında- herhangi bir biçimde basılması/yayınlanması kesinlikle yasaktır. Ayrıntılı bilgi icin Yasallık bölümüne bkz. |