dostum
sen dikenli gül misali
elime her aldığımda parçalayıp
kana beledin
ama kokun en güzel olandı
ve ben hep elime aldım seni

dostum
sen yağmurlu bir hava misali
çıksam yürüsem
hasta olacaktım
ama damlaların ruhumu okşardı
ve ben hep çıktım yürüdüm

dostum
sen hasretimdin, nefesimdin, benliğimdin

hasretimdin
çünkü, dokunmak istediğim hiç bir an
dokunamadım
hep yanımdaydın belki, ama dokunamadım
somuttan soyuta dönüşüm geldi aklıma...
nefesimdin
çünkü, nefessiz yaşayamaz insan
tıpkı benim sensiz yaşayamadığım gibi...
benliğimdin
çünkü, sen bendin
ben de sen...