öfke
bana yol ver
gideyim



parça parça toplayıp gittim
ıssız bir sokak gibi
yürüdüm kendimi

acının dili olsa söylerdi
yılanın tutup da içmesi zehrini
vakur ve bir o kadar olmaz değil miydi

ah bu dudaklar bilirdi ya tadını
şimdi bu uzanıp
bir yarayı acı acı öpmek gibiydi
başını alıp gitmiş bir dağ gibi susmak
şaşkın bir ölüm değil miydi

durmadım yorulmadım sustum seni
yanıtsız bir soru gibi
boşluğa saldım kendimi
acıyı kenetledim
sıktım dişimi



şimdi bu apansız sızı
yara daha sıcak üstelik

soğu be ey
soğu