Kanimda dolasan bir zehirdi bu gece sensizlilk
Bir cinnet aninin tek kursunuyla vurulmustum
Intiharimdi geceyi kanima boyayan
Sonrasi karanlikti
Ne sabaha umutlu
Ne geceyle dost

Bir savas alaniydi yüregim
Dipcigi kendi bögrüne saplamis
Bir saskin askerdim
Yoklugun mu en cok kanadi
Mahcubiyetim mi
Bilemedim

Sudan korkup karada bogulan bir acemiydim belki
Kendi bogazima simsiki yapismisti ellerim
Birakin öleyim diyecek kadar
Yürekliydim belki
Kosun yetisin diyemeyecek kadar
Yüreksiz

Kendi yüregine bir dinamit koyup
Enkazinda aglayan bir aptaldim belki
Düslerin altinda can vermek nedir bilen var mi
Cicege durmus bir bahar dalinin
Don vurmus tomurcuklari icin icin aglar mi

Düs kiriklari batmasa yüregime
Aglamazdim yine de..
Geceye küssem canim yanmazdi
Ellerime küsmüstüm en cok
Yüregimi söküp cikartan onlardi

Yüreksiz kalmak mi canimi yakandi
„Yüreksiz“ acemi bir saskin olmak mi
Hayat damarimi ellerimle kestim ben
Tek hamlede
Kendi suyunda bogulmak neydi bu katliamin yaninda
Acemi saskin yüreksiz bir asker gibi
Kendi ellerimde can verdim