 |
 Anasayfa |
| Son
Eklenenler |
| Forumlar |
| Üyelik |
| Yazar
Katılımı |
| Yazar Kütüphaneleri |
 |
|
30 Aralık 2003
Köprü
ahmet yasar gunes
| gçmişle geleceğin ortasındaki bir köprüden bakmak gibidir bugün, |
|
kasım ayı,Aydere çayı herzamankinden bir başka akıyordu ve yağmur sanki göklerin delinmişliği gibi sağanak sağanak yağıyordu,henüz uyumamıştı kara Mustafa dah 7 yaşındaki oğlu hamitle ona sarılıp uyuyan Esme yi seyrediyordu ve bir yandan da dışardaki yağmurun sesini dinliyordu.Her sene bu mevsimde başlardı gökler ağlamaya ama kendini bildi bileli hiç bu kadar yağmamıştı daha yeni aktardığı çatı bile dayanamış sızdırmaya başlamıştı.Derenin kenarında olduğu için evleri Aydere çayının sesi oldukça net geliyordu kulağına ve hiç de hoş değildi.Birden bir ses işitti bu muhtar kemalin sesiydi camı aştı muhtar elinde sonmek uzre olan gaz lambasıyla derenin karşısından ona bakıyordu
-mustafa yukarılarda toprak kaynamış,çoban bükü uçmuş hemen evi terkedin.
-tamam muhtar emmi
içinde büyük bir korku uyanan mustafa hemen esmeyı uyandırdı olan biteni anlattı,mustafadan aha soğukkanlı esme hemen hamiti aldı sıkı sıkı giydirdi
-ben hazırım,hadi çıkalım
dışarı çıktılar karşıdan muhtar tekrar seslendi
-ileride yol uçmuş ve toprak heran tekrar uçabilir,dereyi geçmeniz lazım
daha bir endişelenmeye başlayan mustafa ahırdan uzun halatı aldı.Dereden karşıya geçmek için ağaç köprüyü kullanmak zorundalardı,ama ağaç kopru sonbahar yaprakları gibi heran Ayderenin azgın sularına karışabilirdi ama başka da çare yoktu toprak heran kayabilirdi... mustafa ipin bir ucunu kendine bir ucunu ağaca bağladı ilk önce o geçecekti koprudenn çünkü ağaç köprü heran yıkılabilirdi,vakit geçirmeden köprüden geçmeye başladı o kadar korkulduüu gibi değildi köprü dayanabilecek güçteydi,ama zar zor geçebildi karşıya.sonra esme ipi ağaçtan çözdü ve beline bağladı hamiti de kucağına alarak köprüye yöneldi,mustafa ipi bağlayacak birşey bulamamıştır belinden çözmedi,muhtar da yanına geldi,esme kopruden geçerken birden kopru sallanmaya başladı ağaçlar artık taşıyamıyordu bu yükü esme hızlı hareketlerle geçmek istiyordu fakat bir yandan da sallanan köprüde dengesini sağlamaya çalışıyordu,ama bunu başaramadı ve çığlıklar içinde suya düşmüştü mustafa -esme esme sakın hamiti bırakma ben sizi çekecem, belindeki ipe olanca gücüyle asılıyordu hamit ama onunda beli birden düşen esmenın yüküne dayanamıştı çok acı çekiyordu muhrafa yardım ediyordu yaşının elverdiği kadar ,yavaş yavaş mustafa ipi çekmeye başladıesme da sıkı sıkıya tutuyordu hamiti ,derenin derinliği boyu geçmiyordu fakat akıntının hızı çok fazlaydı,zar zor mustafa esme yi kıyıya kadar çekmeyi başardı ama artık belinden aşşağısını hissetmiyoru esme hamiti alarak mustafanın yanına geldi musatfa doğrulmak istedi ama ne çare belinden aşşağısını hissetmiyordu artık esme mustafaya sarıldı ağlamaya başladı,muhtar ve esme mustafanın koluna girerek onu muhtarın evine kadar taşıdılar,o gece sabah oldu ama mustafa artık belinden aşağısı tutmaz olmuştu.... ..birden daldığı uykudan uyandı hamit Acıveren köprüsü üzerinde,aradan yıllar ge.mişti 10 koca yıl ,o eski ağaç köprünün yerine yeni beton koprü yapılmıştı ama hamit o anın üzerine hiçbirşey getirememişti,herzaman bu köprünün üzerine gelir o ana dalardı,ve hayatı uğrunda yitirdiklerini düşünür bir kez daha zarılırdı hayat,onun için bu köprü geçmişle gelecek arasında bir köprüydü ve zamandı akıp giden altından..... |
