Ben bir gülüm sen bir güneş,

Ben filizlendiğim günden itibaren sana aşığım,

Sense sadece doğduğun zamanlar.

Her gece terkedip gidiyorsun beni,

Önce ışıklarını azaltıyorsun üzerimden,

Sonra sıcaklığını,

Ve sonra yerini aya bırakıyorsun.

Üşüyorum o zamanlar,

Arıyorum seni,

Sıcaklığını ve ışığını,

Her yeni günde başlattığın umutları,

Batarken onlarıda götürsen bile.

Bir görkemli aya kanıp terkediyorsun beni,

Sadece bir cismin ışığına.

Ama ben seni terkedemem,

Binlerce parlak yıldız olsada etrafımda.

Ey kederinden kendini göstermeyen güneş,

Sevgin aya benzemesin.

Çünkü o her gece gökyüzünde şeklini değiştiriyor ki,

Senin sevginde değişmesin.

 

Gül filizlendiği günden itibaren güneşe aşıktır, her ne kadar güneş her gece ayın görkemine kanıp gülü bıraksa bile gül asla yıldızlara kanıp güneşi bırakmaz.

       Ben de seni seviyorum işte ne yaparsan yap terkedemiyorum. Nasıl bağlanmışım bir bilsem, bir çözebilsem ve senden kurtulabilsem ama nafile. Hiçbir zaman unutmayacağım seni, hiçbir zaman.