şimdi saçların eksilecek köşebaşlarından
avucumdan kayıp giden ırmaklarla beraber
söz kağıtla sevişecek
ya sen olacağım
ya rengini kaybeden bir kıta
filikasız gemilere binmenin heyacanı
oysa sevmek ne kolay
yedeğimizdeki can simitleriyle
denizi örtsem üstüne yine de üşürsün sen

...

şimdi ellerin titreyecek akşamüstlerinden
bu sebepledir ki turuncu şiirler yazıyorum
suladıkça kocaman kocaman bakan gözler yetiştiriyorum
eflatun saksılarda
oysa
sabır kapkara bir taştır
rivayet o ki: çatlamaz

....


yollar mı alıp götüren
kendinden muzdarip bir rüzgar mı
tam tutucakken bir adım öteye sıçrayan serçe
kanadını kim kırdı senin haydi söyle

...

ödünç öpüşlere alışamadım

 ...gitme