Sancılı uyandığım günlerden biriydi

Yüreğimin façasını bozdu o akşamüstü

Çaresiz çok sesli bir koro

Sensiz kalışıma ağıtlar yakıyordu

Sesleri içimde ok yarası açarken

O anda yüreğimin façası bozuldu

Gözlerinde son perde kapandı

Sen çıktığın başrolü noktalıyordun

Umudum doktorun önlüğünde

Asılı kaldı

Seslere sağır, gözlere bakmaz oldum

Hep çığlık çığlığa atan yüreğim

Senin yüreğinin sustuğu anda sustu

Gözlerinin yeşiline hep takılırdım

Anlatmadığın isyanını görebilmek için

Çırpınan gözlerim

Son kez baktığın anda kör oldu

Ben dağ başındaki narin çiçek

Kimselerin inciltmesini istemediğin

Ben tüm zamanlara karşı

Ziyan edilmemeli varlığındım

Şimdi dağ güllerine, gelinciklerine benzettiğin

Zor zamanlarımın cankurtaranı

Sensiz diyarlarda

Zalim rüzgarlara mahkumum

O lanet gün o kahırlı gün

Sen başka diyarlara göçerken

Ben bu dünyada

Yaşayan ölü oldum