“Hüzün teknesi” evet adını koydum artık senin

Geriye dönüp içine her bakışımda

Hasat mahsullerı herdaim hüsran olmuş

Seninle, sende seyre çıkınca

Kesitler hep bulanık çamur içinde

Sayemde böyle oldun, balıkçın acemi

Her anını, sunduğun tüm nimetleri harcamışım

O denli savruk ve fütursuzmuşum

Kimlere kıymışım? Başta hep kendime

Kimleri üzmüşüm? Başta hepsi bana üzülmüş

Seninle gezinti yaparken

Yaşlar, yaslar sel gibi yüzümde değil

Sadece ellerim tutmaz, balık vurmadan titrer oldu

Oltama takılan yosunlar çıkmaz oldu

Ne kutuda yem, ne sende yer kaldı

Hüzünle dolu adın gibi ağırlaştın

Belki, batacaksın derinliklerine dünyanın

Olmaz ama ya bir ihtimal gün doğarsa

Balıkların gözleri ışıldarsa

İstiflediğim mahsulleri boşaltmayı denerim

Çürümeye başlayan kabuğunu tekrar zımparalar

Renklerle donatırım oltamı

Seninle kurtulurum belki bende, kimbilir?

Senin için, beni terkedemediğin için üzülüyorum

Sadık, sersefıl, berduş dostum

Ben oldum içindeki obur kemirgen

Nilüfer kokan dingin suları sana sunamadım

Dümen ellerimde pusulasız her seyrimde

Sen kahroldun

Adını buldum senin ama

Yaşantım, ben seni batak sularda unuttum.