( çingene palamutu ve rakı alacak
param olsaydı akşam şiirime
davet edecektim gözlerinizi )

kentin yağmur duruşu
ilmiğinden sökülen acıyı anımsatan
fırtınaların saklandığı sokak
ıslak ayak izi biriktiren
yılların inşası yalnızlık

bir imge çaldım
öne aldığım akşamdan
sakladım dizelerime
sustu ve derinleşti anlam
taş plaklarda cızırtılı ses
bulanık bellekte
usta iğne zaman
yanılgı oyası işleyen

cüce cümlelerime bir beden büyük
yaşadığım aşk
her sabah çay kokusu
her sabah yeniden doğan isa

aşkı kırıp
buluta boyasam sesimi
dökülür volkanımdan
ikiye bölünmüş

bildim ki sonu yok
aşk bakir
şiir eldeğmedik...