Ne katran gecelerin karanlığında,
Ne tepedeki baykuş sesinin feryadında,
Ne kaktüs çiçeklerinin arasında,
Ne de rüzgarın delip geçen uğultularında.

Ben seni hiç unutmadım ki...

Korkunun çelmesiyle cebelleşirken,
İçimin dinmez sızılarını içerken,
Soğuk namlu ucunda mermiyken,
Kimsesizliğimle tir tir titrerken.


Ben seni hiç unutmadım ki..

Gözlerimin sensizlik melteminde,
Geceleri adını sayıklarken,
Uykunun en derin yerinde fırlarken,
Ağlarken,su gibi seni içerken.
Ne de seni feryadıma katıp yaparken.

Ben seni hiç unutmadım ki..

Ben seni!
Mertçe uçan kuşun kanadında,
Kürtçe mezopotamyanın dağlarında,
Bektaşice insanlığın özünde,
Devrimce kanımın her damlasında.

Ve ben..
Ben seni ne unuttum.
Nede senden vazgeçtim.
Ben seni sevmeyi sevdim.
Kadın gibi adamım,kadın gibi!
Gözleri kara,kara sevdalım,adamım.