kuyusuna geri dönen suyun peşinden
döküldüm kendimden soğuk bir duş gibi sana

acının da yol bulduğu bir kara delikten geçtim
bir ucundan ötekine iz bıraktım sen korkma diye
sen hep yürekli ol yoksa bir daha sevmem seni
hep anlatırsın ya bilmediğini neden yanımdasın
hislerin mi yanılgıların mı hayat mı ya da
gözlerine baktığımda gördüğüm o şey
kırık bir mutluluk
ben miyim
kim?
beni koyduğun yerde bulduğun

yanlış bir şiir okuyorsun şimdi
çoktandır dağ başları çağırmıyordu beni
beni bir emanet giysi gibi üzerinden sıyırıp ruhum
bir cinnetle arkadaşlık ediyor beni unutup
yol kenarlarındaki asi çiçekler oluyorum
asi sözler söylüyorum asi bir küsüşüm var
buradan gidemiyorum yine de
hem gider miyim ne yaparsın bulamazsan
beni koyduğun yerde

ama bana hiç dokunmuyorsun
ateşten korkan bir semender yüreği içimde

-ateş diyor hayatıma kasteden şey

kuşları ürkütmeden oluyor ne oluyorsa
sonra bir karanlık basıyor her yanı

-ateş!
-ateş!