seni tanıyalı geceler uzadı önüne geçilmez bir
sıkıntı oldu sensizlik kara bir bulut gibi çöktü gelip
bunaldım
yapraklarını döken ağaçlar büyüdü aklımda
bir okyanus kabardı içimde dalgalar yüreğimi
dövdü durdu sürekli
unuttum kim olduğumu
ıslandıysam geceler de biter diyeydi bu

taşındığım onca yer seninle olduğum nere varsa
hatırla bunu unuttuysan
-seni seviyorum
-seni seviyorum geceler ondan uzadı durup dururken
bu içimdeki yaprak dökümü bu uzun kara ağaçlar
bu hüzün bu ağlamak duygusu beni ele geçiren
sensizlik ah!
bilmediğin kadar karşılıksız

ölseydim keşke
ölseydim ve bu sevgi yanımda
götüreceğim tek şey olsaydı
aklım olsa aklımda hep sen olurdun sanırım
ölseydim aklım ölmezdi sen varsın diye
yüreğim yine atardı sen varsın diye
ama ancak rüyada olur böyle şeyler
değil mi?

güzel olurdu mesela
ölüyüm de yüreğim atıyor hani
hala aklım var ve geceler uzun
yalnızlık var bunaltı var falan filan ama
sen
sen varsın bir de

-seni seviyorum
bilmediğin kadar karşılıksız