ensest duyguları , lirik yalnızlığımın
dil atıyorlar şimdi azgın çengelli iğnelere
ve yaz beresini çıkarmış sandıktan önümüz kış
karantina bölgesinde ölüm kol geziyor...

korkmuyorum ama ben , hiç korkmuyorum
antrepolar cayır cayır yanıyor mahşere az kaldı
kabimde ateş gibi bir yara , kan kırmızısı
biliyorum , öyle de hemen soğumaz lekesi..

ölümü bekliyorum , az kaldı , önümüz kış
sıfıra selam duran nöbetçi erleri karşı kulubede
feneri gözüme tutup parola soruyorlar
korkmuyorum ama ben , inanın hiç korkmuyorum..

karantina bölgesinde eksi kırk derece soğuk
parola güneş diyorum bilmem milyonda kaç şansım
takır takır vuruyorlar beni üçü beşi kalbime giriyor
dumanlar yükselirken bacalarından ışıltılı evlerin...

korkmuyorum dedim ya neden korkayım
ensest duygularım dedim ya ölümüne hengame
zaten azgın çengelli iğneler zulaya çekildiler
ve antrepolar soğutuluyor artık yavaş yavaş..

ölüm fena yakaladı beni kış çoktan gelmiş meğer
içerisi , dışarısı şimdi eksi kırk derece soğuk
kalbimde ama hala sıcak bir yara , kan kırmızısı
biliyorum , öyle de hemen soğumaz sancısı...