Bu bir uçurtma özgürlüğü ve kendini saklayan böcek sorunsalıdır.

Saklandıkça kendini bulan böcek ile uzaklaştıkça özgürleşen uçurtmanın aşkıdır.

Rüzgar duyamaz bir böceğin kendini sakladığını. Bu böceğin yüzeyi karanlık, bu böceğin gözleri görünmüyor.

Uçurtma ona göre fazlasıyla güzel ve renkli. O uçurtmaya aşık, o uçurtmanın hayatında gördüğü en güzel şey olduğunu düşünüyor.

O gökyüzünde böyle süzülemez, o daha aciz sanki, o daha incitilebilir ...

Uçurtma yorulmaz, böcek bitkin düşebilir.

Uçurtmaya yakın olmak istiyor o, ağacın tepesine çıkmak için günlerce tırmanıyor – açlığını ve sevgisini kalbinde çoğaltıyor.

Büyük bir çam ağacına tırmandı ve aşağıya baktı. Her şey ne kadar da küçük ve anlamsız görünüyordu. Uçurtma onu görmemiş, fark etmemişti. Buna şimdi emin olmuştu.

Tam o sırada rüzgar ve yağmur birleşerek dans etmeye başladı. Uçurtma sahipsiz kaldığında acizdi ve böcek bunu bilmiyordu. Bir baktı ki üzerinde misafir olduğu ağacın en yüksek dallarından birinde uçurtma duruyor. Yaralı uçurtma, yırtılmış uçurtma, kirlenmiş uçurtma, göz yaşları ile uçurtma.

Yanına tırmanıyor. Uçurtmanın yanında şimdi. Uçurtmanın üzerine çıkıyor, dolaşıyor. Rengi solgun uçurtma, ölü uçurtma. Uçurtma yaşamıyor, cansız uçurtma. - - -------------------------------Bitti !