kainatı ve sonsuz dediğimiz evreni inanca bağlı tanrı var etmiştir, tabii olarakta içindeki bütün herşeyi.
canlıların bağlı olduğu yaşama serumunu da mutlak olarak bir başka yere bağlamıştır.
insanoğlu kendi yaşayışının nelere bağlı kaldığını ve etrfafındaki bütün herşeyin başlangıcını vede sebeblerini merak etmiştir.
insanı diğer canlılardan ayıran özellik akıldır. insan topluluk olduğunda toplum, toplumlar dünyaya dağıldığında halklar meydana gelir diyebiliriz. bu halklar birbirinden farklı coğrafyalarda yetişip yaşam sürdürürler. tarih içinde buna bağlı diller ve ırklar oluşmuştur.
toplumların birbirinden değişik dil, örf-adet, gelenek, gibi çeşitli yaşam tarzları sergilemeleri o toplumun kendi kültürünü oluşturur.
bir halk nasıl, yüzyıllardır yaşadığı topraklardan koparak başka iklim ve coğrafyada yaşıyamayacağı gibi, halkın içinden sadece bir insan da kendi kültürünü bütün benliğiyle yaşaması onun en doğal ve evrensel hakkıdır.
kişinin özgürlüğü kendini yaşayabilmesidir. " elmacı ne kadar portakalcıya yaklaşabilmenin avantajını anlayabiliyorsa" yanyana yaşayan, çeşitlilik gösteren yaşam farklılıklarımızın bize yansıyabilecek zararlı hiçbir ihtimali bulunmayan, tam tersine kürtür zenginliklerimizi hepberaberce dünyanın bütün halklarıyla paylaşabileceğimizi anlamamız gerekir. insan ilişkiye girdiği, doğadaki bütün varlıklarla yaşayabildiği zaman insan olur.