Evrim teorisi, canlılığın kökenini açıklamaya yönelik iddialarıyla bilimsel çevrelerde uzun süredir tartışma konusu olmuştur. Bu teorinin dayandığı temel hipotezlerden biri, ilkel dünya koşullarında amino asitlerin ve bu amino asitlerden proteinlerin tesadüfen oluşabileceğidir. Ancak bu iddia, hem matematiksel hem de kimyasal açıdan ciddi eleştirilerle karşı karşıya kalmıştır.
Evrim teorisyenleri, amino asitlerin ilkel dünya ortamında nasıl oluştuğunu açıklamak için Miller deneyi gibi çalışmalara atıfta bulunurlar. Miller'ın 1953'te gerçekleştirdiği deneyde, bir şişe içinde amonyak, metan, hidrojen ve su buharı gibi gazlar karıştırılarak elektrik kıvılcımlarıyla tetiklenen bir süreçte amino asit oluşumu sağlanmıştır. Ancak bu deney, pek çok bilim insanı tarafından eleştirilmiştir.
Deneyin Geçersizliği: İlkel atmosferin Miller'ın kullandığı gaz karışımına uygun olmadığı daha sonra yapılan araştırmalarla ortaya konmuştur. Atmosferin o dönemde oksijen içerdiği varsayımı, deney sonuçlarını çürütmektedir.
Ortaya Çıkan Amino Asitlerin Kullanışsızlığı: Miller deneyinde üretilen amino asitlerin çoğu, canlı organizmalarda bulunanlarla uyumsuzdur. Bu amino asitler düzensiz ve kullanışsız yapılara sahiptir.
Evrim teorisinin ikinci aşamasında, amino asitlerden proteinlerin oluşumu gibi daha büyük bir problem bulunmaktadır. Proteinler, belirli bir dizilimle bağlanan yüzlerce amino asitten oluşan karmaşık moleküllerdir. Matematiksel ve kimyasal açıdan bu sürecin tesadüfen gerçekleşmesi neredeyse imkansızdır:
Matematiksel Olanaksızlık: Proteinlerin doğru amino asit dizilimiyle tesadüfen oluşma ihtimali, evrenin yaşı boyunca gerçekleşemeyecek kadar düşüktür.
Kimyasal Engeller: Protein sentezi sırasında amino asitler arasında peptid bağları oluşur ve bu süreçte su molekülleri açığa çıkar. Le Chatêlier prensibine göre, suyun açığa çıktığı bu tür reaksiyonlar, su ortamında gerçekleşemez. Bu durum, yaşamın kökeninin okyanuslarda başladığı iddiasını çürütmektedir.
Evrim teorisyenlerinden Sydney Fox, bu problemlere çözüm üretmek amacıyla farklı hipotezler ortaya atmıştır. Fox’un teorisine göre, amino asitler volkanik kayaçlar üzerinde suyun buharlaşmasıyla kuruyarak protein oluşturabilecek bağlar kurmuştur. Ancak bu teori de çeşitli sorunlarla karşılaşmıştır:
Isı Dayanıksızlığı: Amino asitler, yüksek sıcaklıklara maruz kaldıklarında yapısal olarak tahrip olmaktadır.
Deneyin Yapaylığı: Fox’un laboratuvar ortamında elde ettiği sonuçlar, doğada bulunmayan koşulları içeriyordu ve gerçek proteinlere benzemeyen düzensiz amino asit yığınları (proteinoidler) üretmekle sınırlı kalmıştır.
Evrim teorisinin amino asit ve protein sentezi ile ilgili açıklamalarındaki yetersizlik, hücre seviyesinde daha da büyük bir açmaz oluşturur. Hücre, sadece proteinlerden ibaret değildir; DNA, RNA ve yüzlerce farklı biyokimyasal sistemle mükemmel bir organizasyon sergiler. Bu sistemlerin birbirinden bağımsız olarak tesadüfen oluşması ve bir araya gelmesi, bilimsel ve mantıksal açıdan açıklanabilir olmaktan uzaktır.
Evrim teorisinin, canlılığın moleküler kökenini açıklama çabaları, hem matematiksel hem de kimyasal olarak birçok tutarsızlık içermektedir. Amino asitlerin ilkel dünyada tesadüfen oluşumu ve bu amino asitlerin proteinlere dönüşümü, bugüne kadar bilimsel olarak kanıtlanamamıştır. Bu nedenle, yaşamın kökenine dair sorular, evrim teorisi için çözülmemiş bir problem olmaya devam etmektedir. Yaşamın nasıl başladığı konusunda kesin bir açıklama bulunmamakla birlikte, mevcut bilimsel veriler, evrim teorisinin bu alandaki iddialarını tatmin edici bir şekilde desteklememektedir. Daha fazla araştırma ve keşif, bu sorunun çözümüne katkı sağlayabilir.