Bardağımdaki çay kadar olamadın bana,
O kadar sade, o kadar sabırlı.
Çayım bile senin kadar sabırsız soğumadı bardakta.
Eksiklidiğinde bu durumdan yakınmadı hiç,
Şeker katmadım diye kızmadı bana.
Nerde yudumladığıma bakmadı hiç,
Köhne bir çay ocağındada aynı tadı verdi,
Lüks bir cafedede.
Acısını tatlısını bildi hep,
Üzgünsem bal katılmış gibi neşeli,
Sevinçliysem içimdeki çocuğu yerine oturtacak kadar ciddi oldu.
Tabi bende hiç yarım bırakmadım onu,
Seviyeli bir ilişkimiz oldu,
Saygı duydum ona hangi bardakta durduğuna bakmadan.
Çünkü ruhumda ki yeri belliydi yudum yudum içtiğim çayın.
Kaçak olduğu elbet oldu ama hiç gözlerini kaçırmadı benden,
Hiç köşe bucak kaçırmadı benden kendini.
Velhasıl bu hayatta çayım kadar olsan kafi bana...