Harflerimin sızısı sözcüklerime ilaç
Yazdığım her dizenin efsanesidir Nilgün
Vefasız davransa da o hâlâ başıma taç
Takvimime konuktur dört mevsim gün ve Nilgün


Bazen beyaz papatyam bazı dem nisan gülüm
Dilimde pelesenk hep hasretimde kördüğüm
Erguvanlar açanda albenili sümbülüm
Baktığım lâlelerde suretini gördüğüm


Kafdağı’ndan gelen kar ağustos sıcağında
Billur hayallerimin hareli sarmaşığı
Kırık gönlüm daima onun ipek ağında
Akşamda mor gurubum sabahımın ışığı


Ondan bana bergüzar hüznümüz dile destan
Şiirlerimde tema nesirlerimde fikir
Cümle yazıp çizdiğim efsane Nil’e destan
Suskunluğumda dua konuştuğumda zikir


Üstelik şairliğim beş mevsim ona feda
Hasretin prangası ayaklarımda zincir
İbadet bildiğim sır ifşa edince eda
Ben onu düşünürüm dallarda güller incir


Yüreğimdeki sızı şiir olur söz olur
Yazdığımı okumaz duymaz daim geçer es
Bu minvalde sinemde yaralar göz göz olur
Beni terk etse bile hayalimde gül nefes


Kaç şiir yazdım ona kaç rubai kaç nefes
Her dizede o vardı berceste kıldı yâdı
Kulaklarımda çınlar hüzün tınılı bir ses
Galiba dolmayacak bu hasretin miadı


Söylenir dört kapıda bir hasretin türküsü
Kâbe’nin siyahına gönlümün ahı siner
Nilgün’dür hayalimin hiç değişmeyen süsü
Ben adını söylerim melekler yere iner…
Ankara, 03. 07.2018 İbrahim Kilik