Bir korkudur serildi yüreğime.
Sensizliğin doruklarından
Çığlıklarımla yuvarlanmak üzereyim.
Duyar mısınız sizler sesimi
Kulakları paslanmış,
Kalpleri çürümüşler...?
Ya sen?
Sen, uzatır mısın elini bana
Yamaçlarından aşağıya düşmek üzereyken
Zoraki tutunup kaldığım
Kardelenin kopmakta olduğunu gördüğünde ?
Neye yarar ki bu saatten sonra?
Ölmek daha kolay yokluğunu yaşamaktan.
Kelimelerin anlamı hiç yok,
Bana sabaha kadar sevgiden bahsetsen ne çıkar?
Sabah olmayacaksa gözlerime...

Sen en iyisi hiç yaşanmamış ol,
Sen en güzeli tarafımdan hiç tanınmamış ol.
Ya da hiç uzatma ellerini.
Korkularımın çatırdadığı anlarda
Bir kardelen bulurum elbet.
Bence en güzel çiçek kardelen biliyor musun?
İsyanlığın en büyük işareti
Başkaldırışın tek çiçeği.
Doğa ne yaparsa yapsın, o hep hayatta.
Sen ve ben ondan ibret alsak da
Tüm olumsuzluklarda yaşasak dilediğimizce.

Sen bırak ellerimi.
Ta ki bir kardelen olmaya karar verinceye kadar....

1997