Makâm-ı Elif’ in meşk vakti geldiğinde
Kulaklardan gönüle şırıldayan nağmeler,
Ötelerden bir sesin tınısını yansıtır.
Sanki bir dirilişin müjdecisi gibidir;
Ürpertir içini iki oktav içinde…
Bir makam ki; elif gibi nâzenin;
Lâm gibi mevzûn;mim gibi şirin.
Makam, Segâhta “ Elif ” dörtlüsü ile,
Hüzzamda “sultan” beşlisinden oluşur.
Kararı aşk, yedeni hüzün, güçlüsü hasret ki,
Her faslında tarifsiz helecanlar yansıtır.
Şarkı aranağmelerinde Elif Sultan,
Birebir şarkıyı sanki yaşar ve yaşatır .
Samimi,sıcak, jest ve mimikleriyle;
Tiyatral olmayan doğaçlama edayla…
Bir pür-lezzettir ki Elif’ in makamı,
Saatlerce sürse de faslın doyumuna varamazsın,
Bir başka vuslata dek çaresiz beklemek var
Buram buram sûzinak kokan vakitlerce…

8 Kasım 2014