Son Demin Kazığı


Öyle ya, bugün bu gündür
Yarın yarın, dünse dün.
Günler eksilmede misali
Boya bozuk bir takvimin.
Ve titrek ve ürküntülü her eksiliş
Son baş iç içe
bir kör dövüşünden farksız bu gidiş.

Biliyorum çalacak kapımı bir şey
bir gün ve ansızın.
Ve çalacak bana ait olan ne varsa.
Benim korkularımdan belli,
her gece kapılarımı tutan.
İçime kuruldukça kurulan
ürküntülerinden onunsa.

Ne demeli ki insan,
son demin kazığıdır bu.
Çak onu, çak ki berkleşsin.
Ama unutma kazık kalsa da
sen gidensin.

Haşim SÖNMEZ