Gün ışığı çavınca aydınlanır gül yüzü.
Bir besteye girizgâh berrak bakışında sır.
Süsler buğulu hâli tevazu ile güzü.
Onsuz sohbet demleri haza yavan ve kısır.


Kışın hayali olur sıcak nefesi dem dem.
Kerpiç saraylar kurar tevazu ikliminde.
Üşüyen dudaklara usaresi hep merhem.
Kaç naz anı gizilidir bakışının izimde.


Efsane demler ocak nağme nağme suzinak
Perilerin hayali gerçeğe döner biri bir.
Fazlaca oyalanma tez elden cağı oyak.
Hanene misafirdir Şazeli adlı bir pir.


Suzinak gülü zaten katmer katmer açılır.
İncecik yaprağına yağan yağmur şebnemdir.
Suzidil ıtır salar has iklime saçılır.
Hüzün kimi dem gözde gülden mülhem bir nemdir.


En çok gece yakışır Leyla’nın gözerine.
Siyahın içinde ah nazdan kalan yadigar!
Mana katar çay ehli çay ile sözlerine.
Ağyar ne bilsin bizi sadece o yâr anlar
Ankara,03.06.1214 İ.K