Yar…
Her vaktin bir şafağı var
Fecrin umutları ana bakar
Kalp nazar gâhsa O’nu anar
Aşk sırrına ram eyleyip yakar

Söz Arifin irfanında başkadır
İlim irfan sızsa sadece nefsi taşır
Can bakmaktadır anı yaşamaktadır
Ruhsuz olan niyet neye yaramaktadır

Can, canan içinde yaşamaktadır
Canan gönlün sultanına adanmıştır
Tutku, heves ne sevdadır, ne de aşktır
Aşk, ruh ve kalbin öteler adına farkıdır

Yar, gün içinde kayıp ve bizarsın
Ne kadar koştursan yine de hazansın
Niçin gecenin bir vaktinde ağlar, yazarsın
Kalbini kime açarsın, aşka meftun olansın

Yüzünde tebessüm hiç eksik olmaz
Lakin kalbinde ki fırtına suskun kalmaz
Dinlediğin hüzzam ilahi gözlerini tutamaz
Hikmetine ulaşılmaz, nasip olmayınca olmaz

Yar, bağrın yanar, ten kahkaha atar
Ne kadar gizlesen de meram açığa çıkar
Seni sana bırakmayan sızılar birden başlar
Gün biter, gece başlar kalbin ıstırabı can sıkar

Kul, kendini avutmamayı başarmalı
Yaşamak için yaşamayı fırsat saymamalı
Kaygısız ve kasvetsiz olan söyle neye inanmalı
Yoksa hassasiyetten uzak yaşamayı mı karsın malı

Mustafa Cilasun