Askerliği ve dış dünyadan kopuşu 29 yaşındayken bir kısmını Erzincanda, çoğunu Ardahan-Çıldır'da tam anlamıyla yaşayan ve yaklaşık iki ayını bir iç sıkıntısıyla geçiren ''ben'' diyorum ki: ''Köhne bir koğuştaydık tezkere hasreti çeken askerle ve henüz kişiliği tam olarak oturmamış ve hayatları boyunca ön plana pek çıkmamış birçok 90'lı askerin egosunu tatmin ediyorduk: poşet değil misiniz; zaten kaç ay askerlik yapıyosunuz? Çalışın, bizimle mi geldiniz askere, sizin gibi üç poşet gönderdim ben ama size takıcam poşetler...''

Burada insanlar emir dinlemeyi, emretmeyi, nasıl iş yapılması gerektiğini, nasıl işten kaçıldığını, toplu halde yaşamayı ve insanları sınıflandıracak tavır almayı çoktan seçmeli olarak öğreniyor. Daha doğrusu seçeneklerden istediği kadarını öğreniyor.

Bazen toyluklarına veriyorum bezen onlardan tiksiniyorum. Yapacak başka bir şey de yok zaten. Dünyadan bîhaber arabesk şarkılar dinleyerek geçiyor gazino saatlerim. ''Üst sınıflar'' sağolsun (!)