İSTANBUL'A MEKTUP VAR!

Bir gergef gibi bakışının her karesini iplik iplik nakşetmişim gözlerime, ey şehr-i yar. Sende kalan, özlemiyle eriyip bittiğim bir sabahım var.Tül tül doğar Üsküdar’da gün, ılık bir rüzgar karşılarken tebessümleri, İstanbul’un insana gülen gözleri var. Bab-ı Ali'nin yokuşunda demlenir şiirler ve mısralar. Sana yazılmış kim bilir kaç satır, kaç cümle, kaç kelime var!? Necip'in dudağından söke söke aldığı, Akif'in göz yaşı bohçalarında sakladığı; satırların var. Kitab-ı şehirsin sen mısra mısra kendini okutan, söylesene dehlizlerine gizlediğin daha kaç mısran var.

Başında çınlayan ezanlardan, çanlardan geçiyor zaman kelep kelep, sinene yaslanıp ağlayan bin bir renkte yüreklerle aşıkların oldu hep. Uykularda düş sarhoşluğuyla sayıklanan adındır. Senin için yatılan uyku 1453 sabahındır. Kim bilir kaç geceyi, Topkapı'nın duvarlarında sana dair düşler can evinden vurdu. Sebillerinden akar aşk suyu, Ayasofya'dır sinende bekleyip çırpınan tutku.

Mıhlıydı nazarı sana şehzade Mehmet’in, düşünü kurdu yaş kemale ermemişken bile, Galip ağladı sinende senelerce. Sinan'ın ellerinde eridi taş, şimdi göğe yükseliyor sinende binlerce 'Elif'ten baş. Laleli babadır sırtını sıvazlayan, Hüdayi'dir sularına bakıp bakıp ağlayan. Göğünde Çelebi’nin sana açtığı kanatlar, Nur dağından sana yollanan dualar var.

Mabetlerine kim bilir kaç damla yaş kazınmıştır. Yedi kulenin duvarlarında kaç pişmanlık asılıdır. Kız kulesi ile Galata yıllardır özlemle bakarlar birbirine, göz göze bir hasret yazılıdır kaderlerinde. Hece hece depremlere tutulmuş nice ayrılıklar taşırsın içinde. Surlarını yalayıp yutan acıların gülüşünde, kaybolan nazarın ağlaşır uzun gecelerinde.

Süleymaniye'nde göğe uzanan binlerce avuç varken, Kanuni'nin sırtına değmezdi döşek, sokaklarında salınırdı Yahya Beyler, Bakiler, Zatiler. Nefi dil ile döverken Tahir efendiyi, hicvin tarihine altından cümleler kazınırdı. Piyer Loti de, bir bardak demli çayın içmeyen şair, şairden sayılmazdı. Aşıkların gözyaşını Haliç’ten gelen rüzgarlar sıvazlardı.

Sütlüce'den Eyüp'e küreğin suyla buluşup çıkardığı nağmelerle seferler varken,
cumbalı evlerinden yükselen bazen kahkahalar bazen ince sızılar vardı. Sinesinde dinlendiğin duru akşamların, kıyılarında salınan sana coşup gelen masmavi bir derya vardı…

Bunca zaman sonra bile, İstanbul sessiz sedasız sızıyorsun içime, sende yüreğime açılan binlerce kapı vardır. Selam kapısısın dünyanın, sana çakılmış kim bilir kaç nazar vardır. Mavi gözyaşın çarpıyor yıllardır sineme, hele çevir yüzünü benim de senin gibi mavi gözlerim vardır. Seni maddeye değil manaya nakşetmişim, mısralarımı damla damla kirpiğinden beslemişim, belki bu yüzden sana hep gönül borcuyla gelmişim. Surlarından sana bakan heybetli nazarlar hatırına, yadına düşen gönlümü bir sabâ rüzgarıyla karşıla. Şimdi şu sine-i kalbi senle bölmek yaraşır. Bilirim senin düşünde hâlâ önünde diz çöktüğün Fatih vardır. Kim bilir sana yazılmış imbiklerden süzülen kaç mektup vardır.
Sakın unutmayasın sende kalan nice satırlarım vardır. Bir bahar dalından koparıp sakladığım sana uzak diyarlardan yolladığım selamım vardır…

Ebru Olur.
ADANA